Postacie historyczne, biogramy i ich zdjęcia

[kliknij nazwisko, aby przejść do biogramu]

Ofiary:

Drywa Bruno
Formela Apolinary
Gliniecki Zygmunt
Godlewski Zbigniew
Kałużny Jan
Kuchcik Jerzy
Lewandowski Stanisław
Matelski Jerzy
Mosiewicz Stefan
Nastały Zbigniew
Pawłowski Józef
Perzyński Andrzej
Piernicki Ludwik
Polechoński Jan
Polito Zygmunt
Rebinin Waldemar
Sieradzan Stanisław
Skonieczka Jerzy
Stojecki Kazimierz
Sypka Bogdan
Widerlik Józef
Wójcik Marian
Wycichowski Zbigniew
Zajczonko Waldemar
Zastawny Marian
Żebrowski Janusz

Zabici w Gdańsku 15 grudnia 1970 r.

1. Andrzej Perzyński miał 19 lat. Ur. 12 I 1951 r. Jego rodzicami byli Marianna i Benedykt. Mieszkał w Lalkowach w woj. pomorskim, w gminie Smętowo Graniczne, Pracował jako kowal w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Zmarł od rany postrzałowej głowy 15 XII 1970 r.

2. Waldemar Rebinin, miał 26 lat. Ur. 29 X 1944 r. w Grójcu, w rodzinie Haliny i Gabriela Rebininów. Ojciec pracował na kolei. Szkołę zawodową ukończył w Starogardzie Gdańskim. Za dobre wyniki w nauce otrzymywał stypendium. Interesował się radiotechniką i miał zamiar kontynuować naukę. W wolnym czasie uprawiał jeździectwo i pływanie. Pracował jako kierowca-sanitariusz, w Wojewódzkiej Kolumnie Transportu Sanitarnego w Gdańsku. „Miał żonę Izabelę i dwoje dzieci: dwuletnią Małgosię i ośmiomiesięcznego Roberta. Tego dnia – 15 XII 1970 r. – przywiózł zaopatrzenie medyczne dla przychodni kolejowej. Został trafiony kulą w głowę, gdy wysiadał z samochodu oznakowanego czerwonym krzyżem. O jego śmierci żonę powiadomiono dopiero 17 grudnia. Pochowano go najpierw na Cmentarzu Srebrzysko. Po kilku miesiącach doszło do ekshumacji i przeniesienia szczątków Waldemara Rebinina na cmentarz w Elblągu, gdzie spoczywa do dzisiaj. Na pomniku widnieje inskrypcja: „Niosąc pomoc rannym od zdradzieckich kul, zastrzelony przez MO”.

3. Kazimierz Stojecki najstarszy z zabitych w Grudniu ‘70 miał 58 lat. Ur. 5 I 1912 r., pracował jako piaskarz w Stoczni Gdańskiej im. Lenina od 1945 r. Zginął na 15 XII 1970 r. zmiażdżony gąsienicami wojskowego transportera opancerzonego, „kierowanego przez nieustaloną osobę”. Jego ciała nie pokazano rodzinie. Został rozpoznany po pasku od spodni, który był prezentem od wnuków. Śledztwo w sprawie śmierci Kazimierza Stojeckiego zostało umorzone, bo prokuratura potraktowała je jako wypadek drogowy. Ciało zostało pochowane na cmentarzu Łostowickim w Gdańsku.

4. Bogdan Sypka miał 20 lat. Ur. się 4 II 1950 r. Studiował w Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. Był kawalerem. Do rodziny przyjechał „na chwilę” po zimowy płaszcz. Zginął 15 XII 1970 r. na ul. Świerczewskiego w Gdańsku (obecnie ul. Nowe Ogrody) podczas wyskakiwania z rozpędzonego samochodu, który skierował w stronę tyraliery milicyjnej. Śledztwo w tej sprawie zostało umorzone.

5. Józef Widerlik, miał 24 lata ur. 13 X 1946 r. Pochodził z Kraśnika. Był kawalerem pracował w Stoczni Gdańskiej im. Lenina od września 1970 r. Otrzymał dwie rany postrzałowe szyi. Zmarł następnego dnia w szpitalu, (15 XII 1970 r.). Był pierwszą śmiertelną ofiarą podczas wydarzeń Grudnia – zastrzelony przez sierżanta ZOMO (zlinczowanego następnie przez tłum za to, co uczynił).

6. Marian Zastawny miał 24 lata. Ur. się 26 III 1946. Był żonaty. Pracował w przedsiębiorstwie „Techmet” w Pruszczu Gdańskim. Zginął 15 XII 1970 r. od postrzału, który rozerwał w klatkę piersiową serce i tętnicę płucną.

7. Jerzy Matelski, miał 27 lat. Ur. się 14 III 1943 r. Był żonaty, miał trzyletnią córeczkę Danusię. Jako dźwigowy przepracował w Stoczni Gdańskiej im. Lenina kilka lat. Zginął przed stocznią, w pobliżu Bramy nr 2 od postrzału w okolice klatki piersiowej, który spowodował rozerwanie worka osierdziowego, tętnicy płucnej oraz aorty. Zginął w chwili, gdy pochylał się by pomóc rannemu koledze. Jego grób rodzina odnalazła na Srebrzysku dopiero po kilku tygodniach od pochowania jego zwłok.

8. Stefan Mosiewicz, miał 22 lata. Ur. 7 V 1948 r. w rodzinie Marianny i Leona Mosiewiczów. Mieszkał w Krasnej Łące koło Elbląga. Był kawalerem. Pracował w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Zginął 16 XII 1970 r. od rany postrzałowej głowy.

Opracowanie na podstawie: To nie na darmo. Grudzień `70 w Gdańsku i Gdyni. Praca zbiorowa pod redakcją Małgorzaty Sokołowskiej. Wyd. „Bernardinum”, Pelplin 2006, str. 67.

Zabici w Gdyni 17 grudnia 1970 r.

 1. Ludwik Piernicki ur. 4 lutego 1950 roku w Goręczynie (powiat Kartuzy). Był synem Anny i Klemensa Piernickich. Miał czworo młodszego rodzeństwa. Pracował jako robotnik w Stoczni im. Komuny Paryskiej.

Był honorowym dawcą krwi. Zginął od strzału w plecy 17 grudnia 1970 rano, prawdopodobnie przy przystanku kolejki elektrycznej Gdynia-Stocznia. Pochowany 19 grudnia wieczorem na cmentarzu Srebrzysko, ekshumowany 4 marca 1971, spoczywa na cmentarzu w Goręczynie. W legitymacja honorowego dawcy krwi, którą wydano mu 18 września 1969 roku, wpisane były prorocze słowa: „Oddanie krwi jest najwyższym czynem humanitarnym, świadczącym o wielkiej solidarności społecznej”. Pomnik na jego grobie ufundował Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia w Gdyni.

Pomnik „Zabitym w grudniu 1970 roku”, stojący przy ul. Czechosłowackiej, odsłaniała 17 grudnia 1980 roku jego matka, Pani Anna Piernicka. Skórzana kurtka z śladami po  kulach postrzałowych stanowi ważny eksponat wystawy w Europejskim Centrum Solidarności (ECS).

Z aktu oskarżenia: „Ludwik Piernicki zmarł śmiercią nagłą, gwałtowną, wskutek wielokrotnych uszkodzeń postrzałowych klatki piersiowej i brzucha. Przestrzał klatki piersiowej i ramienia lewego powstał – zdaniem biegłego – prawdopodobnie od jednego pocisku, przy czym strzał padł z oddali w plecy. Uszkodzenia postrzałowe jamy brzusznej powstały od pocisku, który ugodził w boczną powierzchnię brzucha po stronie lewej (wlot), a kanał postrzałowy przebiegał w płaszczyźnie czołowej poprzecznie od długiej osi ciała i kończył się w okolicy wnęki nerki prawej.”

2. Zygmunt Gliniecki urodził się 15 kwietnia 1955 roku w Gdyni w rodzinie Heleny i Izydora Glinieckich. Miał trzy siostry: Annę, Marię i Danutę. W 1970 roku był uczniem Szkoły Podstawowej nr 7 w Gdyni, a jednocześnie najmłodszą ofiarą grudniowej masakry na Wybrzeżu. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie przy przystanku kolejki elektrycznej Gdynia-Stocznia. Pochowany 19 grudnia na cmentarzu w Oliwie, ekshumowany w marcu 1971, spoczywa na cmentarzu w Leszczynkach. Pomnik wystawił mu Społeczny Komitet BPOG. Drugi gdyński pomnik, wystawiony w alei Marszałka Józefa Piłsudskiego, odsłaniała Jego matka, Pani Helena Gliniecka.

Z aktu oskarżenia: „Zygmunt Gliniecki marł śmiercią nagłą, gwałtowną, wskutek skrwawienia się do jam ciała spowodowanego uszkodzeniem serca w następstwie przestrzału klatki piersiowej. Charakter ran na klatce piersiowej oraz przebieg kanału wskazują, że strzał padł z oddali od strony prawej i przodu ku stronie lewej i nieco ku tyłowi – akt oskarżenia.”

3. Apolinary Formela urodził się 18 października 1950 roku w Pucku. Jego Rodzice: Maria i Edmund mieli jeszcze czwórkę dzieci: Medarda, Grażynę, Longinę i Gabrielę.

Apolinary Formela ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową Przetwórstwa Rybnego i pracował jako robotnik w „Dalmorze”. Mieszkał na stancji. Zginął 17 grudnia 1970 roku, prawdopodobnie w okolicy Wzgórza św. Maksymiliana Kolbego. Pochowany na cmentarzu oliwskim, ekshumowany w 1983 roku, spoczywa na cmentarzu Witomińskim. Pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Apolinary Formela doznał rozległych uszkodzeń kości pokrywy czaszki z ubytkami, pęknięcia stropu obu oczodołów połączonego ze stłuczeniem mózgu. Śmierć zdaniem biegłego medycyny sądowej nastąpiła wskutek ww. obrażeń, które to obrażenia powstały za życia w wyniku działania broni palnej, przy czym strzał został oddany od tyłu w okolicę potylicy ku przodowi od dołu ku górze.”

4. Zbigniew Godlewski urodził się 3 sierpnia 1952 w Zielonej Górze. Był jedynym synem Izabelli i Eugeniusza Godlewskich.

Zbigniew Godlewski był uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej Zarządu Portu Gdynia. Pracę robotnika portowego podjął zaledwie trzy tygodnie przed tragiczną śmiercią. W przeddzień śmierci napisał krótki list: ”Kochani Rodzice, byłem w Gdańsku. Wszystko widziałem. Nie martwcie się. Zbyszek”. Nie zdążył go już wysłać. Rodzice otrzymali list w dniu pogrzebu syna od jego kolegi. Zbigniew Godlewski zginął prawdopodobnie 17 grudnia przy przystanku kolejki elektrycznej Gdynia-Stocznia. Pochowany 19 grudnia na cmentarzu w Oliwie, ekshumowany w marcu 1971, spoczywa na cmentarzu w Elblągu. Pomnik wystawił mu Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Zbigniew Godlewski doznał przestrzału głowy oraz przestrzału klatki piersiowej połączonego ze zgruchotaniem kości sklepienia i podstawy czaszki. (…) Śmierć zdaniem biegłego medycyny sądowej nastąpiła wskutek ww. obrażeń, które to obrażenia powstały w wyniku działania broni palnej, przy czym jeden strzał był oddany w klatkę piersiową od strony lewej ku prawej nieco od dołu ku górze, a strzał w głowę (w okolicę ust) od strony prawej ku lewej.”

5. Jan Kałużny urodzony 27 marca 1949 roku w Saninie w powiecie lęborskim (woj. pomorskie). Prócz Niego w rodzinie państwa Janiny i Zygmunta Kałużnych było jeszcze trzech synów: Edward, Zygmunt i Kazimierz.

Jan Kałużny pracował jako robotnik w Zarządzie Portu Gdynia. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie przy przystanku kolejki Gdynia-Stocznia. Pochowany na cmentarzu Witomińskim, nie był ekshumowany, pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: ”Jan Kałużny doznał postrzału klatki piersiowej z częściowym przestrzałem płuca prawego, powierzchownej rany i dwóch głębokich otarć pasmowatych linijnych na klatce piersiowej. Jak stwierdził biegły medycyny sądowej śmierć nastąpiła wskutek skrwawienia. (…) Obrażenia te powstały w wyniku działania broni palnej, rana wlotowa znajduje się od przodu klatki piersiowej po stronie lewej, a wygląd znalezionego na dnie rany postrzałowej pocisku świadczy o postrzale z rykoszetu.”

6. Jerzy Kuchcik urodzony 10 lutego 1950 roku w Racięcinie pow. koniński (woj. wielkopolskie) rodzinie Marii i Stefana Kuchcików. Miał pięcioro rodzeństwa: Ireneusza, Marię, Marka, Andrzeja i Stanisława.

Jerzy Kuchcik pracował jako robotnik w Stoczni im. Komuny Paryskiej. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie przy przystanku Gdynia-Stocznia. Strzał został oddany z daleka. Pochowany na cmentarzu Łostowickim w Gdańsku, ekshumowany w marcu 1971, spoczywa w Broniszewie pod Koninem. Pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Jerzy Kuchcik doznał przestrzału głowy i mózgu, a śmierć nastąpiła – zdaniem biegłego medycyny sądowej – wskutek obrażeń czaszki i mózgu. Obrażenia te powstały w wyniku działania broni palnej, przy czym strzał został oddany z oddali od przodu i strony prawej ku tyłowi i nieznacznie ku stronie lewej, nieco od dołu ku górze”.

7. Zbigniew Nastały urodził się 8 marca 1953 roku w Wejherowie, (woj. pomorskie) w rodzinie Stefanii i Edmunda Nastałów. Miał pięcioro rodzeństwa: Wiesławę, Mariana, Tadeusza, Jarosława i Mirosławę.

Zbigniew Nastały był uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej przy Stoczni Remontowej „Nauta”. W chwili śmierci miał 17 lat. Zginął prawdopodobnie przy przystanku kolejki elektrycznej Gdynia-Stocznia. Pochowany 19 grudnia na cmentarzu Witomińskim, w marcu 1971 ekshumowany, spoczywa na cmentarzu w Wejherowie Śmiechowie. Pomnik wystawił mu Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Zbigniew Nastały doznał przestrzału głowy połączonego ze złamaniem kości sklepienia i podstawy czaszki, rozerwaniem opon mózgowych i półkuli prawej mózgu oraz licznymi ogniskami stłuczenia. (…) Zdaniem biegłego zmarł śmiercią gwałtowną, wskutek uszkodzenia mózgu, powstałego w następstwie przestrzału głowy, przy czym strzał padł z oddali i od przodu.”

8. Stanisław Sieradzan urodził się 5 maja 1952 roku w Gdyni, w rodzinie Wiktorii i Marcelego Sieradzan (matka straciła rękę w powstaniu warszawskim). Miał starszego brata Zygmunta.

Stanisław Sieradzan był uczniem Technikum Chłodniczego w Gdyni. Należał do harcerskiej drużyny wodniaków i był żeglarzem – amatorem. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie przy przystanku kolejki elektrycznej Gdynia-Stocznia. Pochowany 19 grudnia od razu (wskutek zdecydowanej postawy rodziny) na cmentarzu Witomińskim i tam spoczywa. Pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Stanisław Sieradzan doznał przestrzału klatki piersiowej połączonego z przestrzałem płuca prawego, wątroby, żołądka, tętnicy głównej i żyły próżnej oraz żebra VIII. Zdaniem biegłego medycyny sądowej śmierć nastąpiła wskutek ww. obrażeń, w czasie trwania operacji chirurgicznej. Obrażenia te powstały pod działaniem broni palnej, przy czym strzał został oddany od strony prawej ku lewej nieznacznie z góry ku dołowi.”.

9. Jerzy Skonieczka urodził się 18 kwietnia 1955 roku w Gdyni, w rodzinie Pauliny i Celestyna Skonieczków. Wcześnie stracił ojca i, by pomóc matce w utrzymaniu rodziny (miał trzy siostry: Małgorzatę, Ewę i Danutę), chwytał się różnych zajęć.

Jerzy Skonieczka był uczniem (nieistniejącej już) Szkoły Podstawowej Specjalnej nr 32 w Gdyni (przy ul. Kieleckiej 4) i jedną z najmłodszych ofiar grudniowej masakry na Wybrzeżu. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie w pobliżu swojej szkoły. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim i tam spoczywa do dzisiaj. Pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Jerzy Skonieczka doznał rany postrzałowej głowy połączonej ze złamaniem i ubytkami kości czaszki oraz zniszczeniem mózgu. (…) Zdaniem biegłego medycyny sądowej zgon nastąpił wskutek ww. obrażeń mózgu i czaszki, które to obrażenia powstały za życia w wyniku działania broni palnej, przy czym strzał został oddany od tyłu w okolicę potylicy ku przodowi i stronie prawej.”

10. Zbigniew Wycichowski urodził się 13 lutego 1950 roku w Gdyni, w rodzinie Leonardy i Henryka Wycichowskich, którzy oprócz Niego mieli jeszcze dwóch synów: Mieczysława i Mirosława.

Zbigniew Wycichowski pracował w Stoczni Marynarki Wojennej jako robotnik. Zmarł 11 stycznia 1971 roku w Szpitalu Miejskim w Gdyni, na skutek ran postrzałowych, odniesionych 17 grudnia przy Wzgórzu św. Maksymiliana. Pochowany na cmentarzu Witomińskim, pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Zbigniew Wycichowski doznał rany postrzałowej klatki piersiowej połączonej z rozerwaniem prawego przedsionka, stłuczeniem płuc i narządów śródpiersia, postrzałowego złamania kości łokciowej prawej. W następstwie tych obrażeń powstał obustronny ropniak opłucnych, zapalenie płuc, zawał śledziony oraz stan ropny w ranach operacyjnych na klatce piersiowej. W trakcie sądowo-lekarskiej sekcji zwłok biegły ujawnił pocisk tkwiący w jamie opłucnej prawej.”

11. Waldemar Zajczonko urodzony 4 września 1950 roku w Sopocie, w rodzinie Janiny i Wiktora Zajczonko. Miał starszą siostrę Krystynę.

Waldemar Zajczonko był studentem II roku w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Gdańsku Oliwie. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie w okolicy Wzgórza św. Maksymiliana Kolbego. Został pochowany na cmentarzu w Sopocie i tam spoczywa, pomnik wystawiła rodzina a Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia refundował znaczną część kosztów.

Z aktu oskarżenia: „Waldemar Zajczonko doznał przestrzału klatki piersiowej połączonego z przestrzałem serca i płuca lewego. Śmierć zdaniem biegłego nastąpiła wskutek uszkodzenia serca i płuca. Obrażenia te powstały w wyniku działania broni palnej, przy czym strzał padł od przodu ku tyłowi godząc w lewą połowę klatki piersiowej, prawie poziomo, bardzo nieznacznie ku dołowi.”

12. Janusz Żebrowski urodził się 31 października 1953 roku w Lipieńsku, pow. Pisz, w rodzinie Anny i Jana Żebrowskich. Miał starszą siostrę Danielę.

Janusz Żebrowski był uczniem studium zaocznego w II Liceum Ogólnokształcącego przy ul. Czołgistów w Gdyni. Zginął 17 grudnia prawdopodobnie w pobliżu Wzgórza św. Maksymiliana Kolbego. Pochowany na cmentarzu Łostowickim w Gdańsku, ekshumowany w marcu 1971, spoczywa na cmentarzu w Gdyni-Leszczynkach. Pomnik wystawił Społeczny Komitet Budowy Pomnika Ofiar Grudnia.

Z aktu oskarżenia: „Janusz Żebrowski doznał przestrzału klatki piersiowej połączonego z przestrzałem płuc, pęknięciem aorty, wylewami krwawymi w śródpiersiu. W trakcie sądowo-lekarskiej sekcji zwłok ujawniono pocisk z broni palnej tkwiący w mięśniach ramienia prawego. Śmierć zdaniem biegłego medycyny sądowej nastąpiła wskutek ww. obrażeń, które to obrażenia powstały za życia jednoczasowo, w wyniku działania broni palnej, przy czym strzał został oddany od strony lewej ku prawej i bardzo nieznacznie od dołu ku górze w klatkę piersiową.”

13. Brunon Drywa urodził się 20 lipca 1936 roku 34 lata, ślusarz – doker z Portu Gdyńskiego. Zona Stefania, troje dzieci: Roman, Mariola i Gabriela. Zmarł 18 grudnia 1970 roku, pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni

Z aktu oskarżenia: „Zmarł podczas operacji w wyniku ciężkich urazów narządów wewnętrznych po przestrzeleniu klatki piersiowej i brzucha.”

14. Stanisław Lewandowski, ur. 10 lutego 1944 w Żagnie, małej wsi w woj. kujawsko-pomorskim, w Rodzinie Czesławy i Juliana Lewandowskich. Pracował jako kowal w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Na święta Bożego Narodzenia 1970 roku miał wziąć ślub. Zginął od rany postrzałowej klatki piersiowej 17 XII 1970. Został pochowany w rodzinnych stronach na cmentarzu parafialnym w Skępem.

15. Józef Pawłowski, ur. 16 I 1946 w Hancewiczach (obecnie Białoruś). Rodzice Wiktoria i Józef. Pracował w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni jako ślusarz, zmarł od rany postrzałowej w tętnicę szyjną 17 XII 1970. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.

16. Jan Polechoński, miał 30 lat. Urodził się 14 czerwca 1940 roku w Wojtówce, małej wsi bieszczadzkiej (pow. Ustrzyki Dolne). Przyjechał do Gdyni i pracował jako spawacz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Założył rodzinę. Miał roczną córeczkę Marzenkę, a żona Zofia spodziewała się drugiego dziecka. Zginął od strzału w klatkę piersiową 17 XII 1970. Został pochowany w rodzinnych stronach na cmentarzu w Olszanicy (pow. Ustrzyki Dolne).

17. Zygmunt Polito, miał 24 lata. Urodził się 30 IV 1946 w Gdyni. Jego rodzicami byli Helena i Jozef Politowie. Pracował jako spawacz w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni na wydziale K-2. Wkrótce miał się ożenić. Zginą od strzału w głowę oddanym z dużej odległości 17 XII 1970. Pochowano Go na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni w garniturze zakupionym na planowany ślub.

18. Marian Wójcik, ur. 23 IX 1937 w Łukaszówce (pow. Krasnystaw) w rodzinie Zofii i Józefa Wójcików. Był pracownikiem fizycznym w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni. Mieszkał w Wejherowie. Zginał od rany postrzałowej w kręgosłup 18 XII 1970. Pochowany na cmentarzu w Wejherowie – Śmiechowie.

Oficjalna lista osób zastrzelonych 17 grudnia 1970 roku w Gdyni wymienia 18 nazwisk. Wśród nich 12 osób nie przekroczyło 21 roku życia

Dane osobowe pochodzą z materiałów zebranych przez Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 roku w Gdyni, a opis pośmiertny ran z aktu oskarżenia, wystawionego 7 kwietnia 1995 roku przez prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w Gdańsku Bogdana Szegdę.

Oficjalna lista osób zastrzelonych 17 grudnia 1970 roku w Gdyni wymienia 18 nazwisk. Wśród nich 12 osób nie przekroczyło 21 roku życia

Dane osobowe pochodzą z materiałów zebranych przez Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 roku w Gdyni, a opis pośmiertny ran z aktu oskarżenia, wystawionego 7 kwietnia 1995 roku przez prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w Gdańsku Bogdana Szegdę.

 (na podst. Branach Z., Pierwszy grudzień Jaruzelskiego, Agencja Reporterska Cetera, 1998 oraz Kula M., Dwa oblicza Grudnia 70 – oficjalne – rzeczywiste, Wydawnictwo DJ, Gdańsk 2000, a także http://grudzien70.solidarnosc.gda.pl/grudzien70/Grudzien70_07.htm )